Vermoeid(heid) door en in de game-industrie

Het is een periode waarin er bijzondere ontwikkelingen in de game-industrie plaatsvinden. Een console die concurreert met de PlayStation 4 maar eigenlijk nog niet beschikbaar in ons land is. Eerst kreeg je op deze console wel garantie, toen ook weer niet, en in april weer wel! Bepaalde games die tijdens de lancering zouden uitkomen, zoals Driveclub, zijn niet uitgekomen en gaan terug naar de tekentafel. Rusland begint met games te maken waarin historische feiten worden gepresenteerd maar die wel net zo zijn dat het moedertje Rusland in het zonlicht zet. Tja, en dan is nog de hele DLC cultuur ontstaan. De Wii U is nog niet eens aan bod gekomen!

Games hoeven niet langer af te zijn. Wat zeg je nu? Nee. Het hoeft niet meer. Het is om gek van te worden en onvoorstelbaar dat het getolereerd wordt. Vele ontwikkelaars maken onder druk van ‘bovenbazen’ en financiële hectiek een product dat nog niet af is en gepubliceerd moet worden. Je koopt als het ware een auto waarvan de radio het niet doet, de GPS enkel Russische kaarten heeft en een motor die telkens afslaat. Na een week komt er een monteur langs die het wel even ‘patcht’, tenminste, als je geluk hebt… Soms heb ik het gevoel dat ze de stoel er gewoon uithalen en later aanbieden als DLC. Maar dat valt natuurlijk niet te bewijzen! Zoals gewoonlijk overdrijf ik mogelijk wat en uiteraard doet niet elke ontwikkelaar aan deze waanzin (al is het soms uit overmacht).

De game-industrie begint op politiek te lijken en dat is geen goede zaak gezien het stemmen met de portemonnee weinig effect lijkt te hebben. Dit om de simpele reden dat we genoegen nemen met een minder product. De console oorlog kwam met een hoop geschreeuw voorbij in de media. Sony dit, Microsoft dat. Qua games zijn al wat beloftes gesneuveld. Ook is het grafische ietsjes anders dan werd getoond op bijv. de E3 van 2013. Bepaalde PS4 functies zijn er nog steeds niet en komen wellicht nooit! DLNA en MP3 support voor de PlayStation 4? Nog steeds niets. (Let wel op dat dit destijds als mogelijkheid werd genoemd). Het kan de reden zijn om een PS4 aan te schaffen, maar is het niet valse hoop creëren? Of toch: eigen schuld, dikke bult?

Op het gebied van innovatie zie ik eigenlijk niet grootse dingen gebeuren. De consoles vallen prestatiegewijs tegen. De Oculus Rift lijkt zijn momentum te verliezen. Games worden gecensureerd. Grote ontwikkelaars gaan al crowdfunden, wat natuurlijk niet helemaal netjes is tegenover beginnende studio’s (althans dat vind ik).

Al met al word ik er moe van. Mogelijk ben ik veranderd in een zeurpiet door de continue focus op games. Toch vind ik dat er wel wat strenger mag worden gekeken. Maar ook moet er soms wat meer ruimte worden gegeven en niet meteen een veroordeling plaatsvinden. Het is een lastig geval die game-industrie. Games hebben een korte levensduur, anders dan bij boeken. Artistieke ontwikkelaars kunnen nog zo hun best doen: de erkenning is niet van hetzelfde niveau (of duur) als bij andere entertainmentstromingen.

Ik heb niet (langer) de tijd of financiële middelen om Gamemind fris te houden in het kader van nieuws en reviews. Mogelijk dat ik South Park: The stick of Truth nog review. Wel wil ik even kwijt dat de game strenger beoordeeld had moeten worden op de consoles (PC versie heb ik niet gespeeld). Technisch is de game niet goed geoptimaliseerd. Ook het censureren